Internationals Daphne Koster en Anouk Hoogendijk waren in 2012 de eerste speelsters die werden binnengehaald om de Ajax Vrouwen kleur te geven. "Ajax is altijd mijn club geweest en dit heb ik altijd gewild", vertelde een enthousiaste Koster in 2012 bij de eerste training. "Heel veel meisjes dromen hiervan en wij mogen nu dit shirt dragen. Dat is fantastisch."

Leonne Stentler, nu voetbalanalist bij ESPN en de NOS, hoorde ook bij de eerste lichting speelsters. De druk die erbij komt kijken als je in het rood en wit speelt, voelde ze wel. "Er werd vanaf het begin verwacht dat wij wel even kampioen zouden worden, omdat wij nou eenmaal Ajax zijn. Bij onze eerste wedstrijd hadden Heerenveen-supporters ook een groot spandoek opgehangen met de tekst: zij de Mercedessen, wij de fietsen. Terwijl ik ook gewoon met de fiets naar de wedstrijd kwam."

Eerst werken, daarna trainen

Binnenkomen bij een club die in 1900 is opgericht voor en door mannen bleek niet altijd makkelijk. Volgens Koster kwamen ze binnen in een echt mannendomein. "We kregen een shirt aan, een zak met ballen, een fysio en een trainer. Daar moesten we het maar mee doen. Veel speelsters moesten daarnaast ook nog werken", vertelt Koster.

Dat eerste jaar kregen de speelsters, op Hoogendijk en Koster na, slechts een vrijwilligersvergoeding van 150 euro per maand. Stentler: "Ik had het geluk dat ik student was en een uitwonende beurs kreeg, maar er waren speelsters die in koffiezaakjes werkten en ik had een teamgenoot die om 5 uur 's ochtends in de bakkerij stond, zodat ze op tijd was voor de training. Dat was heel normaal", vertelt ze. 

Mannenshirts en kinderschoenen

Het eerste jaar speelden de Ajax Vrouwen in het shirt van de mannen. "Dat zat echt super strak", vertelt Stentler. "Dat was voor veel vrouwen niet prettig, omdat het op precies de verkeerde plekken heel strak zat." Ook zoiets gold voor de schoenen. "We kregen allemaal eigen schoenen van de sponsor. Dat vonden wij super vet natuurlijk, alleen was er geen rekening mee gehouden dat sommige meiden ook maat 36 hadden. Die werden toen doorverwezen naar de kinderafdeling. Je merkte gewoon dat over sommige dingen nog helemaal niet was nagedacht."

Ook was de positie van de vrouwen binnen Ajax nog niet altijd helemaal duidelijk. "Ik heb wel af en toe gevoeld dat sommige mensen argwanend naar ons keken en dachten: Wat moeten we daar eigenlijk mee? Waar staan ze eigenlijk in de organisatie?", vertelt Stentler. "Niemand wist wie er dan voorrang kreeg op veld 1 als wij tegelijk een wedstrijd hadden met een jeugdteam bijvoorbeeld. Dat soort dingetjes moesten nog een beetje op z'n plek vallen."

Inmiddels zijn de Ajax Vrouwen drie landstitels en vijf KNVB bekers verder. Vanmiddag kan Ajax voor de tweede keer ook nog de Eredivisie Cup aan dat rijtje toevoegen. Ook is er een CAO waardoor alle contractspeelsters in ieder geval het minimumloon verdienen.

Kay-Lee de Sanders heeft dit jaar haar zesde Ajax-seizoen afgesloten met de landstitel. De Sanders, die vanuit haar kinderkamer uitzicht had op de Arena, droomde er altijd van om het Ajax-shirt te dragen. "Toen ik mijn contract tekende en ik besefte dat het echt ging lukken, ben ik echt in huilen uitgebarsten", vertelt ze. 

Volgens de Sanders zijn er bij Ajax grote stappen gemaakt. "Er zit een enorme stijgende lijn in. Ik had gewoon nooit durven dromen dat ik het nog mee ging maken om in de Arena te spelen. En ik verbaas me er vaak over hoe goed die meisjes zijn die uit eigen jeugd komen. Daarnaast is er gewoon echt meer respect voor meiden die voetballen."

Blijven meegeven

De Sanders: "Toch denk ik wel eens bij jonge meiden die een contract krijgen: 'Je moest eens weten wat die meiden boven mij hebben meegemaakt om te komen waar we nu zijn. Ze hebben zich echt keihard gemaakt voor ons. Dat moeten we aan de jonkies blijven meegeven."

Vanmiddag spelen de Ajax Vrouwen om 14.30 op de Toekomst de finale van de Eredivisie Cup tegen FC Twente.